Petrolhead ετών 45... επίσης "της Διπλανής Πόρτας"... Λίγα λόγια για μένα

Γράφω, γράφω, διαβάζετε, αλλά ποιος είμαι τελικά;

Ας γνωριστούμε λίγο καλύτερα..

Καταρχάς, το όνομα από που βγαίνει; Τι σημαίνει "... της Διπλανής Πόρτας"; 

Να το εξηγήσω: Της Διπλανής Πόρτας σημαίνει ότι είμαι ο average Petrolhead, ο απλός, ο καθημερινός, χωρίς τίτλους, χωρίς φαμφάρες, χωρίς "πτυχία" (στο αντικείμενο), χωρίς να είμαι δημοσιογράφος, ο οποίος έχει χρόνια γραφής στο αντικείμενο (δεν έχω κάτι με τους δημοσιογράφους, το αντίθετο, υπάρχουν εξαιρετικοί επαγγελματίες με απίστευτο content, τους οποίους εκτιμώ απεριόριστα, απλά, εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς, αυτό εννοούσα..), χωρίς να είμαι αγωνιζόμενος (πρώην ή νυν, ομοίως με παραπάνω..), χωρίς, χωρίς, χωρίς...

- "Και τι έχεις τότε;"
- Τι έχω;; Πάθος!! Απλά... και μόνο! Πάθος!

Από πολύ μικρός, μου άρεσαν τα αυτοκίνητα.. Ο πατέρας μου, μου έφερε το πρώτο τεύχος των 4Τ, όταν ήμουν πολύ μικρός.. Σχεδόν, θυμάμαι να το παραγγέλνω στο τηλέφωνο.. Τι θέλεις να σου φέρω αγόρι μου; "Τους 4Τροχούς!" του απάντησα.. Θυμάμαι ότι το συγκεκριμένο τεύχος, είχε το Mazda MX5 MK1 και το Ford Sierra Cosworth!
Δεν ήξερα πολλά, τίποτα η αλήθεια είναι, διάβαζα και ονειρευόμουν..! Έτσι, μπήκε το μικρόβιο, κόλλησα.. The rest is history!

Το πρώτο αυτοκίνητο που οδήγησα, ήταν ένα Honda Civic 1.2 του '84! Το είχαμε πάρει σε δραχμές, σε εκατομμύρια! Ακόμα το θυμάμαι..

Έμαθα να οδηγώ, στα πόδια του πατέρα μου! Με έβαζε εκεί, πάταγε τα πετάλια και κούναγα το τιμόνι (σε αλάνες εννοείται, όχι στο δρόμο!).. Ήξερε τι έκανε.. Ήθελε να μάθω να οδηγώ καλά.. Τα κατάφερε (ελπίζω/νομίζω..)! Μετά, όταν έγινα "αντράκι" (15-16), αρκετά πριν πάρω το δίπλωμα, μου έδινε το αυτοκίνητο και το οδηγούσα σε έρημους δρόμους (ήταν συνοδηγός πάντα!).. 

Όταν πήγα να πάρω το δίπλωμα, ήξερα να οδηγώ.. Τα μαθήματα τα έκανα, όχι για να μάθω, αλλά για να συνηθίσω το εκπαιδευτικό αυτοκίνητο (ένα Toyota Starlet - το κλασικό των Σχολών Οδήγησης της εποχής μου... Τώρα;; Δεν ξέρω τι έχουν τώρα...) και να μάθω τους κανόνες "ακριβείας" και τα βήματα που έπρεπε να ακολουθήσεις για να περάσεις.. πχ. έπρεπε να κοιτάξεις από τον καθρέφτη, για να σε δουν οι εκπαιδευτές ότι έλεγξες και βεβαιώθηκες, ότι δεν έρχεται κανείς, ακόμη και αν ήξερες ότι δεν έρχεται κανείς, εδώ και δέκα λεπτά (από τους πλευρικούς, γρήγορη ματιά από τον πίσω καθρέφτη, κτλ.)..

Πιο δύσκολα όμως, ήταν τα σήματα (ήξερα να οδηγώ, αλλά εκεί είχε διάβασμα!) και τελικά το πήρα αρκετά εύκολα το δίπλωμα. Ακόμα και η οπισθογωνία μου ήταν πολύ καλή, ασχέτως που τώρα μπορεί να την έκανα με περισσότερες κινήσεις.. Είπαμε όμως.. Στο δίπλωμα έπρεπε να είναι όλα τέλεια και by the book! Εδώ χωράει πολύ συζήτηση, αλλά, δε θέλω να παραμείνω άλλο, ειδικά σε αυτό το post... 

Πέρασαν αρκετά αυτοκίνητα από τότε και αρκετές ιστορίες.. Θα τα πούμε όλα εν καιρώ!

Κάποια χρόνια αργότερα, η πρώτη μου δουλειά ήταν στις Τεχνικές Εκδόσεις (που έβγαζαν τους 4Τροχούς).

Ακόμα θυμάμαι, να πηγαίνουμε να κάνουμε break στο υπόγειο (στο γκαράζ), ώστε να μπορούμε να χαζεύουμε τα αυτόκινητα που μπαινόβγαιναν στο πάρκιν και να μιλάμε και με τους συντάκτες για μία γρήγορη γνώμη!

Επίσης, χαζεύαμε τη Lancia Delta Integrale του αρχηγού (του Κώστα Καββαθά, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ άνθρωπος και αφεντικό, θεωρούσε την εταιρία και τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί, ως οικογένεια!).

Ωραία χρόνια... 

...αρκετά πιο μετά, ανακάλυψα τα Megara-Ring και τη χαρά της πίστας! 

Ένα πραγματικό playground για Petrolheads! Πήγαινα για αρκετά χρόνια σε trackdays στην πίστα των Μεγάρων! Εκεί, πέρα από το ατελείωτο χάζεμα (είπαμε.. playground..), έμαθα να οδηγώ καλύτερα! Παρακολουθούσα, πάντα με ευλάβεια, τις συμβουλές και τα tips που έδινε ο Γιώργος Λαζαράκος και η ομάδα του, στο πρωινό meeting (pre-race).

Ο Γιώργος σε μαγεύει αν τον ακούσεις να μιλάει! Απλά εξαιρετικός και με ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ για το Motorsport. Σε κάνει να αισθάνεσαι σίγουρος και ασφαλής! Δάσκαλος! 

Παρόλο που τα είχα ακούσει αρκετές φορές και τα γνώριζα απέξω, πάντα καθόμουν και τα έκανα επανάληψη..

- Αγαπημένη διαδρομή; 

Τα Λιμανάκια! Τι άλλο; Χρειάζεται ερώτηση; Τα Λιμανάκια είναι ένα μικρό κομμάτι, της εξαιρετικής διαδρομής μέχρι το Σούνιο, αλλά αγαπημένο! Αν τα ξέρω; Αρκετά (θεωρώ..)!

Αν τα πάω γρήγορα; Δεν έχουμε πει ότι πρέπει να προσέχουμε στο δρόμο και να μην τρέχουμε;
Λίγο πιο ψυχωμένα ίσως, αλλά οι δρόμοι δεν είναι πίστες.. Θέλει πάντα προσοχή και πάντα φυλαγμένα!
Για τα υπόλοιπα, υπάρχουν οι πίστες (εκτός από την πίστα των Μέγαρα, στην οποία πήγαινα εγώ, υπάρχουν οι εξαιρετικές Σέρρες, αλλά θέλουν περισσότερα logistics.. Στα Μέγαρα πετάγεσαι, κάνεις το χόμπι σου, επιστρέφεις, ενώ για τις Σέρρες πρέπει να οργανωθεί mini εκδρομούλα..)!

- Τι αυτοκίνητο οδηγώ τώρα; 

Ένα Seat Leon 1000άρι που έχω περιγράψει σε προηγούμενο post! 
Έχω και ένα οικογενειακό όμως, στο οποίο δεν έχω αναφερθεί ακόμα, θα γίνει σε ξεχωριστό post!

- Τι θα ήθελα να πάρω; 

Το Renault Megane με είχε εντυπωσιάσει! Θα γίνουν και άλλα posts, γιατί τα δεδομένα αλλάζουν συνέχεια.. 

- Τι με ενέπνευσε να κάνω αυτό το εγχείρημα/project; 

Το εξαιρετικό 4drivers του Γιάννη Κωνσταντόπουλου! Ο Γιάννης Κωνσταντόπουλος είναι ένας κορυφαίος δημοσιογράφος που γράφει στην αντίστοιχη στήλη του protagon.gr (το 4drivers ΔΥΣΤΥΧΩΣ το σταμάτησε...). 
Το διάβαζα πολύ συχνά και πάντα πίστευα ότι έχει άψογο content και ότι αν είχα ποτέ κάποιο site, θα ήθελα πολύ να είναι έτσι..! 

Αν με ρωτάτε αν θα γίνει ποτέ έτσι το δικό μου site; ΌΧΙ! Έτσι απλά!

Μα γιατί; Αφού είπες ότι σου άρεσε και ήταν εξαιρετικό! Για τον απλούστατο λόγο, ότι εγώ δεν είμαι Γιάννης Κωσταντόπουλος, ούτε μπορώ να γίνω! Θα κάνω το καλύτερο που μπορώ, από το βαθμό που μπορώ και τη δική μου σκοπιά!

- Μίλησες για ηλικία.. 

Σωστά! Πλέον είμαι 45 και όχι 25 (παρόλα αυτά, σας έγραψα αρκετά πράγματα για το πως ξεκίνησα.. Θα ξετυλίξω και θα ξεδιπλώσω και άλλες ιστορίες στο μέλλον!) και δυστυχώς ή ευτυχώς, η ιδέα μου περί αυτοκίνησης έχει αλλάξει. Αν στα 25 μου, ήθελα αμάξι "πέτρα", να ακούγεται, να κάνει φασαρία, κτλ, πλέον, μου αρέσει η άνεση, η ησυχία και το καλό στήσιμο, χωρίς να σου φεύγουν τα σφραγίσματα και οι σπόνδυλοι (της μέσης) από τη θέση τους.. (τουλάχιστον για καθημερινή μετακίνηση..)

Θέλω επίσης το αυτοκίνητο να είναι οικονομικό, με ενδιαφέρει πλέον και αυτός ο παράγοντας (με οικογένεια με 3 παιδιά!), δε μπορώ πλέον να δίνω όλο το "μηνιάτικο" στο αμάξι.. 
Κάποτε ίσως, αλλά όχι πλέον.. Οι προτεραιότητες αλλάζουν..

Για τους παραπάνω λόγους, μου αρέσουν και τα ηλεκτρικά οχήματα! 

Τα κάνουν όλα αβίαστα, ήσυχα και οικονομικά, κάτι το οποίο, είναι πολύ βολικό στις καθημερινές μετακινήσεις (είπαμε, γίναμε και 45..). Θα αναφερθούμε εκτενώς σε αυτά στο μέλλον.

Άρα, η αγάπη για το αυτοκίνητο δεν έχει σταματήσει (καθόλου ίσως!), απλά έχει μεταμορφωθεί/αλλάξει.. Αυτό συμβαίνει με όλες τις αγάπες/πάθη και είναι καλό.. 
Δείχνει συνεχή εξέλιξη και ροή, τα πράγματα αλλάζουν συνέχεια και αυτό είναι αναμενόμενο..

Αν σας ταξίδεψα έστω και λίγο και σκεφτήκατε/αναπολήσατε τη δική σας ιστορία, γύρω από τα αυτοκίνητο, τότε μάλλον πέτυχα το σκοπό μου!

Αν θέλετε να τη μοιραστείτε, έστω και συνοπτικά, τότε σας περιμένω στα σχόλια!